Στην παράσταση tempus fugit επτά χορευτές κινούνται συνεχώς ως ομάδα, ως αέρινο σύνολο και δημιουργούν μια παλίρροια, ωθούμενοι από μια εσωτερική ομοφωνία. Ένας κυκλικός χορός που μοιάζει με ενιαία κίνηση, ωστόσο κατά διαστήματα φανερώνει την οντότητα του ατόμου. Τίποτα δε διαρκεί για πάντα, δεν μπορούμε να καθυστερήσουμε τη ροή του χρόνου. Πώς όμως ζούμε στ’ αλήθεια μέσα στον χρόνο;